Γ. Λ. Οικονόμου - Ποιήματα

 ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Χιονίζει

Ιούλιο μήνα

το 'στρωσε για τα καλά

η μοναξιά

ΕΔΩ ΜΕΓΑΛΩΣΑ

Μικρό το μαγαζί

ένας πάγκος όλο κι όλο

ζυγαριά και μια καρέκλα

Για τη μάνα μου

απ' όταν έχασε το φως

ν' ακούει κουβέντες

της έφτανε

Μικρό το μαγαζί

εδώ μεγάλωσα άλλοτε

σαν μια κλωστούλα για το κέντημα

άλλοτε σύρμα για το κοτέτσι

ΣΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΜΙΓΚΡΕΔΩΝ

Τη μεγάλη λεωφόρο

των βερολίνων καθαρίζουν οι φίλοι μου

ένα ένα μαζεύουν τα φύλλα της φλαμουριάς

και τα στοιβάζουν να ξεραθούν

όπως τα καπνά στο χωριό

τα πεσμένα φύλλα καπνίζουν οι φίλοι μου

απ' όπου μπορούν κόβουν

μια ώρα αρχύτερα

να επιστρέψουν στην πατρίδα

Κατούνα, Λεπενού, Μποζικά, Παλαιοκώμη

Προσωτσάνη, Μικρόπολη, Στρυμωνικό

Στάθης, Άσπρος, Φανός Φλωρίνης

Κουμαριά Σερρών

Οι φίλοι μου

ένα ένα μαζεύουν τα φύλλα

σ' αυτά γράφουν αυτά καπνίζουν

κι έχουν αφήσει εντολή

αν δεν προφτάσουν την επιστροφή

μ' αυτά να τους σκεπάσουν

στα μνήματα των εμιγκρέδων

ΜΝΗΜΗ ΘΩΜΑ ΓΚΟΡΠΑ

Ασπρόμαυρη φωτογραφία

ένα κορίτσι χορεύει ολομόναχο

οι άντρες πίνουν και καπνίζουν

κι ο ταβερνιάρης δεν προφταίνει

ν' αλλάζει δίσκους στο τζουκ μποξ

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ

Έτρεχε μέσα

στη νύχτα το τρένο

χωρίς επιβάτες χωρίς σταθμούς

πού πάμε

ρώτησα τον μηχανοδηγό

φτάνει που σκίζουμε το σκοτάδι

απάντησε

ΣΚΕΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Ένα βράδυ θα με πάρει ο ύπνος

με το τσιγάρο αναμμένο παρανάλωμα

όλα θα γίνουν τα ποιήματα

ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραγούδια

όσο γρήγορα κι αν φτάσουν οι πυροσβέστες

δεν θα προλάβουν τη στάχτη μου

Χαράματα σύννεφο θα γίνω

και μια βροχή σκέτο παράπονο

ν' ανθίσεις

ΤΟ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΟ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ

Κορίτσι 34 χρονών γιατρός

απ' τον έκτο είπες ή απ' τον έβδομο

δεν το θυμάμαι μα κράτησα

οδό κι αριθμό

και τακτικά πηγαίνω να ποτίζω

το πεζοδρόμιο που την κομμάτιασε

μπας και καταφέρω

ν' ανθίσει το αίμα

Η Σιωπή της κερκίδας, Τύρφη, 2021.

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη