Ὁ χρόνος, ὁ μέγας ἀλχημιστής,
διαρκῶς ἐξαλλάσσει τὶς οὐσίες.
Μεταπλάθει τὸν ἔρωτα σὲ μνήμη,
κατόπιν σὲ ἀσυγκίνητη εἰκόνα
καὶ τέλος σὲ αἴσθηση ματαιότητος.
Ἐξυψώνει ἀπὸ τὸ σῶμα τὴν ὁρμὴ
τῆς ζωῆς σὲ δύναμιν ἐποπτείας.
Αὐτὸ συμβαίνει πάντοτε ὀλίγον
πρὸ τῆς θύρας ὅπου ἀναμένει
ὁ ψυχοπομπός. Τόση λοιπόν
ὡριμότης χρειάζεται διὰ τὸ σκότος;
Τάσος Ροῦσσος: Πρὸς Λεύκιον ἢ Περὶ Ποιήσεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου