Έκθετη
στης νύχτας τη βάρκα
μ΄ έσερναν
τα νερά προς μια στεριά.
Στα σύννεφα ακούμπησα να φυλαχτώ απ΄ τη βροχή,
σε αμμόλοφους απ΄ την οργή του αέρα˙
δεν βρήκα απάγκιο πουθενά-
μόνο στα θαύματα.
Τράφηκα με του πάθους τους αγίνωτους καρπούς
και ήπια απ΄ το νερό που φέρνει δίψα.
Ξένη, βουβή μπροστά σε τόπους κλειστούς,
κρύωνα αυτά τα μαύρα χρόνια.
Πατρίδα μου είπα την αγάπη.
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου