Πέτρος Μοροζίνης - Φύλλα

Πολλές φορές θα με δεις στην εξοχή

να πιάνω με τα χέρια μου φύλλα. Υπάρχει

κάτι στα φύλλα που δεν σαπίζει, κάθε

φθινόπωρο πηδάνε απ' τα δέντρα αγκαλιάζοντας

το ένα χώμα μετά το άλλο, τότε

ξέρω πως με σκέφτονται· είναι η εποχή

Που μια προσωρινή ατυχία κυνηγά

τα δάση και κάθε στιγμή είναι αργά

πάνω στα κλαδιά που όταν φυσάει κλαίνε

σαν περιπολικά και το φιλί της ζωής ψάχνει

το στόμα του χρόνου και τα φύλλα στέκονται

και σαλεύουν σαν βάρκες γύρω από ναυάγια.

Αν ο κόσμος ήταν πιο κυκλικός

θα κυλούσαν για πάντα γύρω απ' το μαλακό του

κέντρο, εκεί θα έπεφταν κι οι καρδιές μας,

τα σχήματα των φύλλων δεν θ' αρνιόνταν

την παλιά σημασία και θα έπιαναν ρίζες

μες στον ίδιο τον άνεμο που τα πήρε.

Θυμήσου κάτι, αδιάφορο τι. Θυμήσου

πως ο θάνατος σέρνει καρέκλες στο απάνω

πάτωμα και τη νύχτα στον ύπνο σου

που οι ψυχές χαμηλώνουν, σκέψου τα φύλλα

όπως θυμάσαι το υπόλοιπο της ζωής σου

πέρα απ' τη δίψα και τα μονωτικά.

Υπάρχει μάθηση στο βλέμμα των φύλλων

κι ας μη φανεί παράξενο γιατί το δέντρο

είναι το δράμα αυτές τις μέρες

κι όχι τόσο για τους τρόπους που επιζεί

στο νόημά του όσο για τις ώρες

που σκέφτεται λάσπες κι εκπολιτίζεται.

ΠΕΤΡΟΣ ΜΟΡΟΖΙΝΗΣ

ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΕΤΑΡΤΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΝΤΕΝΙΖ ΧΑΡΒΕΫ & ΣΙΑ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1983

Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη