Günter Grass - Ποιήματα

 [Άτιτλο]

Εφτά χρονιές περίμενα ένα σαλιγκάρι
και τώρα έχω ξεχάσει πια πώς είν’ τα σαλιγκάρια.
Σαν ήρθε κάτι, γυμνό και ευάλωτο,
προσπάθησα να βρω ένα κατάλληλο όνομα.
Είπα συναίσθημα, υπομονή, είπα ευτυχία,
αυτό όμως προσπέρασε γλιστρώντας απαλά.

***

Οικογενειακό

Στο Μουσείο μας –το επισκεπτόμαστε κάθε Κυριακή–
εγκαινιάστηκε ένα καινούργιο τμήμα.
Τα παιδιά απ΄τις εκτρώσεις που κάναμε
–χλωμά, σοβαρά έμβρυα–
κάθονται εκεί μέσα σε απλές γυάλες
και ανησυχούν για το μέλλον των γονιών τους.

***

Προσεκτική αγάπη

Η κούκλα καθόταν κάτω από το κρεβάτι των γονιών
και τ’ άκουσε όλα.
Σαν θέλησε να μιμηθεί τη σκηνή με το ξύλινο αλογάκι
επαναλάμβανε κατά διαστήματα συνεχώς:
Πρόσεχε όμως, ακούς; Πρόσεχε!

***

Ομολογία

Της πιο μικρής μου κάμαρης
τους τοίχους με ποιήματα θα γεμίσω.
Με λίγα λόγια, αγάπη μου, κι οι τέσσερις οι τοίχοι
να σου εκμυστηρευθούν ό,τι εγώ επίπονα
σου έχω αποκρύψει.

***

Για σένα

Τα άδεια μου παπούτσια
είναι γεμάτα σχέδια για ταξίδια
και γνωρίζουν παράδρομους
που όλοι οδηγούν σ΄εσένα.

***

Έρωτας τον Αύγουστο

Όταν εμείς αντάμα
ανάμεσα και μέσα από αράχνες
πολύποδοι πηγαίνουμε προς τον ιστό μας
τον σπιτίσιο,
που υποδέχεται εσένα και εμένα,
είμαστε τότε εμείς
ο ένας
του άλλου
η λεία.

***

Ναυαγοί στην ακτή

Μετά από απότομο ανέβασμα
μέχρι τα σύννεφα
κι ακόμα πιο ψηλά,
πέφτουν ο Ίκαρος και η Ίκαρη
πιο γρήγορα απ’ ό,τι πίστευαν,
προσγειώνονται όμως μαλακά στους αμμόλοφους,
όπου προετοιμάζουν την επόμενη πτήση
ακόμα πιο απότομη.

Πηγή: https://frear.gr/?p=25612

Κεράσια

Όταν ο έρωτας πάνω σε ξυλοπόδαρα

χαλάει τον κόσμο καταχτυπώντας σε χαλικόδρομους

και φτάσει στα δέντρα,

τότε και εμένα θα μου άρεσε να δω τα κεράσια

και άλλο να μη ζω με χέρια κοντά,

με σκάλες που τους λείπει πάντα

ένα σκαλί,

απ΄ τα πεσμένα. Κομπόστα.

Γλυκά, ολόγλυκα, μαύρα σχεδόν –

τα όνειρα του κότσυφα κατακόκκινα.

Ποιος φιλά εδώ ποιον,

όταν ο έρωτας

με ξυλοπόδαρα φτάσει στα δέντρα.

Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης