Τάκης Πάνος-[άτιτλο]

Στην ακίδα του χρόνου ιριδίζουσες στιγμές λησμονημένες
εποχές των ανέμων ηλιόλουστες μέρες
λαγαρά τα νερά του πελάγους
στον ίσκιο της αλέας μιας ολόφωτης μέρας
δεν βαστά η καρδιά
γυρνώντας πάλι μ' ένα δάκρυ
να λευκάνει βυθισμένες κορυφές μες τους χειμώνες
διαφυλάσσοντας ότι διατείνεται σε έναν άφταστο ορίζοντα
καθώς μεταλλάσσει ο ήλιος ο πρώτος το
γαλανό της νύκτας άχθος
από χέρι μες στη θωριά και από τα μάτια
ως και το χείλος μια σταλαγματιά χρώμα του δειλινού πλέρια πορφύρα
όμοια το χελιδόνι
Στερνό μιας άνοιξης
να πλέξει στο στήθος μου
ολόξανθο αχνό δικαίωσης στεφάνι

7/5/2020