Φύσαγ’ αέρας δυνατός
στα σταυροδρόμια τ’ ουρανού.
Του φόρεσε καλούμπα μαντεμένια
να μην κοπεί ο σπάγκος
και τον χάσει.
Βάρυνε το πολύχρωμο εξάγωνο,
απόκαμαν τα ζύγια του
γονάτισε,
δεν πέταξε.
Κι έμεινε εκεί, αιώνια δικός του.
Ο δέσμιος χαρταετός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου