Νίκος Καρούζος - Δεν πρόκειται να θρηνήσω τίποτα

Η κατασπάραξη του νου με συναρπάζει

κι αυτό εγώ το λέω exercitium aeternitatis.

Τρέφομαι από κάποιαν απόγνωση γιομάτη αμάθεια

στον άνεμο χτυπιέται ωσάν ακούραστο φυλλαράκι

/κάποτε μ' αυτά μου τα επίθετα οφείλω να τερματίσω/

κατασκευάζω βλέμματα δίχως κανένα οπτικό πεδίο

στην άκρη κάθονταν τυφλές με μία Σύνοψη η Φούλα

η αθάνατη Κάστρου κι ο αλειτούργητος Μοσκιός

/αρχινήσαμε πάλι τις άκαρπες θλιβερές κωδωνοκρουσίες/

τιμώντας το έγκλημα ευλαβικά στις τέσσερες διαστάσεις.

Κάποιος τώρα στην Κεϋλάνη ξεπαρθενεύει τη θυγατέρα του

την έχει τούτη τη στιγμή από κάτω απ' τα σκέλια του

την αρπάζει απ' τους ώμους τη θέλει σ' όλο της το βάθος

κανένα φίλημα στο στόμα η όψη του τινάζει

κάτι τρομερές φλογάρες

τη φωτιά της οντότητας που φτωχαίνουν επιμένοντας.

Κάποιος άλλος, πάλι στην Κεϋλάνη, προσεύχεται

τυλιγμένος αθόρυβα

μ' ένα κίτρινο ράσο που το ύφανε το μειδίαμα του Βούδδα.

Η ζωή μάς προτρέπει σταθερά ναν το ρίξουμε στα ανέκδοτα.

Ο ΖΗΛΟΣ ΤΟΥ ΜΗ-ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΜΕ ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ