Σὰν τὰ στάχυα κι ἡ ζωή·
ἄλλα ξεμακραίνουν καὶ τραβᾶνε πρὸς τὰ πάνω
ν’ ἀγκαλιάσουν τὸν ἥλιο,
ξερὰ καὶ κιτρινωπὰ σφυρίζουν ἀμέριμνα
τὸ τραγούδι τῆς ζωῆς μὲ τὸ ἄγγιγμα τοῦ ἀνέμου,
ἄλλα μένουν μικρὰ καὶ κοντὰ
σὰν νὰ μὴν θέλουν ν’ ἀποχωριστοῦν ἀπὸ τὴν γῆ,
καταδικασμένα στὴν ἀγκαλιά της
χλωρὰ καὶ πράσινα περιμένουν μάταια
νὰ συναντηθοῦν μὲ μιὰν ἀχτίδα ἥλιου
γιὰ νὰ ταξιδέψουν μαζί της.
Κωνσταντῖνος Γεωργίου, Σὲ πρῶτο πληθυντικό, Ἰωλκός, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου