Λοιπόν να 'μαστε πάλι
στα πρόθυρα μιας απελπιστικής συνδιαλλαγής
ρωγμές, ανακατάξεις
κι όλα τα επιφωνήματα του οίκτου αναποδογυρισμένα.
Κυρίως να σπάσουμε την υποχώρηση
ή αλλιώς να εμποδίσουμε την υποτροπή μιας αποδεδειγμένης υποχώρησης
διότι σήμερα κιόλας
ή μάλλον από χτες είμαστε αυτόπτες μάρτυρες
στον τοκετό μιας νέας πολιτείας με πίτσες, λεμονάδες
και δημόσια ουρητήρια, ένας οχηματαγωγός εγκέφαλος χωρίς μνήμη.
Φωνάξαμε πάλι δυνατά για να παρατηρήσουμε
πως αλλάζει ο ήχος όταν βγαίνει από τον λάρυγγα
να καταγράψουμε όλες τις πιθανές μας αντιδράσεις
σα να τραβούσαμε ένα χαλασμένο δόντι
και τόσοι κώδικες επικοινωνίας
σύρματα για την επικοινωνία με τα προάστια
τηλέφωνα, τηλεφωνήματα, γυαλιστερές συσκευές
εγκαταστάσεις έξω από την πόλη για τις θερινές διασκεδάσεις
γραφείο κινήσεως και μεταναστεύσεως αποδημούντων συμπολιτών
αξιόγραφα οπισθογραφημένα με τα αρχικά
της ανωνύμου εταιρείας περισυλλογής εκτροχιασμένων τουριστών.
Ίσως πρέπει να ξαναρχίσουμε από χαμηλά
αφήνοντας πίσω μας μακρινά ερείπια νοήματα
να χρηματίσουμε δικαστές της νεότητας για λίγο καιρό
ν' ακολουθήσουμε το ρεύμα που μας παρασέρνει σ' ένα παραλογισμό ολοφάνερο
εν ανάγκη να αγοράσουμε και μια τηλεόραση.
Κι όλα αυτά μεθοδικά
τακτοποιημένα στην εντέλεια
χωρίς να μείνει περιθώριο για ένα απορριπτέο (ή σχεδόν) επιχείρημα
κι όταν κάποτε εν καιρώ
θα είμαι ο σωσίας και το είδωλο, έτσι αόριστα
και θα επισυνάπτω πιστοποιητικά στις περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας,
θα συγκεντρώσω όλα αυτά τα σπαρμένα κόκαλα,
τα ερείπια των επγραφών
και με συγκίνηση
μετά την ανακομιδή
θα τα κλειδώσ στο πιο επίσημο στεοφυλάκιο.
Ο κ. Ίβο, 1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου