- Δεν είναι τόσο ότι δεν ξέραμε πια
- Ναι, κυρίως αυτό, να μη βρίσκεις
- Μπορεί, όμως, να το ψάξαμε από κείνη τη μέρα που
- Μπορεί και όχι, κι ωστόσο κάθε πρωί
- Καθαρή αυταπάτη, έρχεται η στιγμή που κοιτάζεται κανείς σαν
- Ποιος ξέρει, εγώ ακόμα
- Δεν αρκεί να το θέλεις, αν δεν έχεις ούτε απόδειξη ότι
- Όπως βλέπεις, σε τίποτα δεν ωφελεί αυτή η βεβαιότητα ότι
- Έτσι είναι, σήμερα καθένας ψάχνει μιαν απόδειξη μπροστά σε
- Λες και όταν φιλιέσαι είναι σαν να υπέγραφες μιαν απαλλαγή, λες και όταν κοιτάζεσαι
- Κάτω απ' τα ρούχα δεν μας περιμένει πια αυτό το δέρμα που
- Καμιά φορά λέω πως δεν είν' αυτό το χειρότερο, υπάρχει και το άλλο, τα λόγια όταν
- Ή η σιωπή, που τότε άξιζε σαν
- Ίσα που ξέραμε ν' ανοίγουμε το παράθυρο
- Κι αυτό που αναποδογυρίζαμε το μαξιλάρι ψάχνοντας
- Σαν μια γλώσσα από αρώματα υγρά που
- Εσύ όλο φώναζες ενόσω εγώ
- Πέφταμε μέσα στην ίδια χιονοστιβάδα ώσπου
- Εγώ περίμενα ν' ακούσω αυτό που πάντα
- Και κάναμε τους κοιμισμένους πάνω σε τσαλακωμένα σεντόνια, και καμιά φορά
- Μέσα στα χάδια τι βλαστήμιες πρέπει να ρίξαμε στο ξυπνητήρι που
- Μα ήταν γλυκό το ξύπνημα και το τρέξιμο ποιος πρώτος
- Κι ο νικητής, μούσκεμα, με τρόπαιο το μπουρνούζι
- Ο καφές και οι φρυγανιές, η λίστα για τα ψώνια, κι αυτό
- Τίποτα δεν έχει αλλάξει, λες και
- Τίποτα απολύτως, μόνο μια φορά που
- Όπως το να θέλεις να διηγηθείς ένα όνειρό σου που μετά το
- Να περνάς ένα μολύβι πάνω από ένα σκίτσο, να λες απέξω κάτι σαν
- Ξέροντας την ίδια ώρα πως
- Ω, ναι, αλλά περιμένοντας κάτι σαν συνάντηση με
- Λίγη μαρμελάδα ακόμα και
- Ευχαριστώ, δεν έχω
Από τη συλλογή μικρών κειμένων Κάποιος Λούκας, μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης, opera 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου