Το ανέκαθεν
Η διάγνωση ήταν αμείλικτη: βαρειά ηττοπάθεια.
Δεν θυμάμαι τότε ποιος συγγενής πρώτου βαθμού
ράγισε τη φωνή του
ωσάν να έφταιξε
ωσάν να φταίξαμε.
Και σε τι μπορεί να φταίξαμε;
Τι μεγάλοι, ψιθύρισε, πού φτάσαμε ως εδώ
πόσους και πόσους Απρίληδες δεν κηδέψαμε.
Είναι πολύ αργά.
Αλλά, τον παρηγόρησα,
είναι ζήτημα DNA
της κληρονομικότητας
Όλοι στην οικογένειά μας γνωρίζουμε
ότι ανέκαθεν
ήταν
πάρα πολύ αργά.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΒ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
(Ἐν ἀβάτῳ καί οὐχ ὁδῷ, 1982)
I
Για ποιο λόγο δόθηκε αυτό το φως στους δυστυχείς
κι η ζωή σ' εκείνους που η ψυχή τους είναι γεμάτη πίκρα
ποθούνε το θάνατο κι ο θάνατος δεν έρχεται
σκάβουν για να τον βρούνε όπως άλλοι σκάβουνε για κρυμμένους
θησαυρούς
- όταν ο δρόμος είναι σκοτεινός
κι ο Θεός τον έκλεισε σ' έναν μοιραίο κύκλο
Τότε ο Ελιφάς ο Θαιμανίτης αποκρίθηκε:
- Μη στενοχωριέσαι, κουμπάρε, είμαστε καμωμένοι απ' το ίδιο
υλικό που χτίζονται τα όνειρα.
II
-Το μάτι που βλέπω το Θεό, είπε ο Άγγελος, είναι το μάτι
που με βλέπει
Την πόλη την ξημερώνανε νευρωτικοί φιλόσοφοι
εξόρισαν τους ταξιτζήδες και τους γαλατάδες
έδιωξαν τα λεωφορεία και σφράγισαν τα ραδιόφωνα
στο βάθος ήταν όλα σύμβολα ενός συμβόλου
Στα παιδιά δεν άφησαν τίποτα
που να περιμένουνε τώρα την άνοιξη μέσα σε τόσο χιόνι.
III
Για ποιο λόγο δόθηκε αυτό το φως στους δυστυχείς
κι ο μικροπωλητής που διαλαλούσε στον ύπνο μας γρηγορείτε
όσο κι αν ψάξαμε τα σαββατόβραδα μας βρήκε ξεμέθυστους
το πρωί της Κυριακής
γι' αυτό λέω να πάψουμε να σκάβουμε
όχι για να πεθάνουμε, μα για να ζήσουμε.
- Όταν ο δρόμος είναι σκοτεινός
δεν το περίμενα να 'χει η ζωή τόσους πολλούς θερίσει
Τότε ο Αλιφάς ο Θαιμανίτης αποκρίθηκε:
- Το ξέρουμε δα πως ανήκουμε όλοι στο φθινόπωρο
Πηγή:https://yannisstavrou.blogspot.com/2013/11/blog-post_21.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου