Ξαφνικά το ποίημα μεγάλωσε
οι λέξεις γέμισαν παράθυρα
έξω χιόνιζε αδιάκοπα
τα πουλιά πεινούσαν στην ερημιά
κι από παντού έμπαινε
σταχτής μονόφθαλμος χειμώνας.
Θέλω να πω τα συναισθήματα πρήζονταν
έσκαζαν μεριές μεριές
και χύνονταν υγρό πριονίδι.
Άναψα το φως για να δω καλύτερα.
Οι στίχοι
έβγαζαν βλαστούς
έριχναν ρίζες
γινόντουσαν δάσος
το ποίημα δραπέτευε.
Προς την οροφή, Καστανιώτης, 1990
Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου