Χαιρετιστήκαμε στον σταθμό και εκείνο το βράδυ,
Σχεδόν δίχως λόγια, συνεννοημένα, ελλειπτικά·
Δυο παλιοί, παιδικοί φίλοι.
―Λοιπόν στις πέντε στο «Λας Βέγκας», μου είπε. Καληνύχτα. Τηλεφώνησέ στην Μαίρη.
―Καλά, καλά, τ' αποκρίθηκα. Και χωρίσαμε.
Όπως δυο άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι
Κι αφού τα πουν και κουραστούν
Γυρίζουν καθένας απ' τ' άλλο πλευρό για τη νύχτα
Και πια δεν ξημερώνονται.
Ποιητικές συλλογές (1954-2000), ύψιλον/βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου