Το πρώτο καθήκον του ανθρώπου που θέλει να γίνει ποιητής είναι να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του. Να ανιχνεύσει το μυαλό του, να το εξετάσει, να το δοκιμάσει και να μάθει να το χρησιμοποιεί. Μόλις το γνωρίσει, πρέπει να το καλλιεργήσει. Αυτό φαίνεται απλό: σε κάθε μυαλό πραγματοποιείται μια φυσιολογική ανάπτυξη. Τόσοι εγωιστές παριστάνουν τους συγγραφείς. Υπάρχουν άλλοι τόσοι που αναφέρονται στην πνευματική τους εξέλιξη. Όμως πρέπει να κάνουμε την ψυχή μας τερατώδη, με τον τρόπο των comprachicos,* ναι. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που φυτεύει και καλλιεργεί κρεατοελιές πάνω στο πρόσωπό του. Ο Ο ποιητής γίνεται οραματιστής έπειτα από ένα μακρύ μεθύσι των αισθήσεων. Σε όλες τις μορφές του έρωτα, του πόνου, της τρέλας. Αναζητά τον εαυτό του, εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια, κρατώντας μόνο την πεμπτουσία τους. Μαρτύριο ανείπωτο, που όσο διαρκεί έχει ανάγκη την πίστη του και την υπεράνθρωπη δύναμή του για να γίνει ο μεγάλος ασθενής, ο μεγάλος εγκληματίας, ο μέγας καταραμένος και -ανάμεσα σε όλους- ο ύψιστος σοφός. Γιατί έχει φτάσει στο άγνωστο. Αφού καλλιέργησε την ψυχή του είναι πλουσιότερος από τον καθένα. Φτάνει στο άγνωστο και τη στιγμή που γεμάτος τρέλα θα πέθαινε, χάνοντας την ουσία των οραμάτων του, τα βλέπει. Κομματιάζεται μέσα στο σκίρτημά του από πράγματα ανήκουστα, ανέκφραστα. Ο ποιητής είναι ο κλέφτης της φωτιάς. Είναι φορτωμένος με την ανθρωπότητα, ακόμη και με τα ζώα.
Είναι υποχρεωμένος να τους αναγκάσει να νιώσουν, ν’ αγγίξουν, ν’ ακούσουν ό,τι ανακαλύπτει. Εάν αυτό που φέρνει από εκεί κάτω έχει μορφή, δίνει μορφή. Εάν είναι άμορφο, το δίνει άμορφο. Κι επειδή κάθε λόγος είναι ιδέα, θα έρθει η εποχή της παγκόσμιας γλώσσας. Τούτη η νέα γλώσσα θα πηγάζει από την ψυχή για την ψυχή, περιλαμβάνοντας τα πάντα: μυρωδιές, ήχους, χρώματα [...]. Η ποίηση δεν θα ρυθμίζει πια την πράξη. Θα προηγείται».
*Έμποροι παιδιών. Τα καθιστούσαν ανάπηρα και καρπώνονταν τα οφέλη της επαιτείας τους.
Κώστας Αρκουδέας, Η Μυστική Ιθάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου