Τάκης Παπατσώνης - Πόρος

 Ζεύξη του ποταμού, διάβαση των ανθρώπων,

εναλλαγή μεγάλη απ’ όχθη σε άλλην όχθη,

άγνωστο πια αν ξανάρθει στιγμή επιστροφής·

πώς όλα παραλλάζουν απέναντι, οι φυτείες,

ακόμη και το κλίμα, όλη η σκηνοθεσία

της φύσεως είναι άλλη· και η ζωή μας με το διάβα

του πόρου γίνεται άλλη· έρχεται ο χωρισμός

τραχύς, ενώ η πηγή του φαίνετο σύμπτωμα να ήτο,

μακράν της συνεπείας· αρχίζει πια η σκέψη

της ζωής προ της Εξόδου να λάμπει ως Παρελθόν,

με όλα των αναμνήσεων τα περιστατικά

και λεληθότως, όλα του αναποφεύκτου Τέλους,

μιανής εννοίας γήινης: την μάχεται του Όντος

η έξαρση δικαίως, αλλά να, που δεσμία

συμφύρεται μαζί της. Τούτων ούτως εχόντων,

πώς να μην κυνηγάς τη λύτρωση διαβαίνοντας

ματαίως τους ποταμούς;

(Εκλογή Β΄, 1962)