Τή νύχτα τής παραμονής,
μάς έλεγε μέσα σε αναφιλητά
«δεν είναι πού πονώ, συνήθισα·
κλαίω γιά νά μή φύγω άκλαντος».
Το πρωί,
όλοι οι συγγενείς στο λεωφορείο
ταξίδι προς τον τόπο τής ταφής.
Τό φέρετρο στον χώρο των αποσκευών,
τό σώμα νά μουσκεύει μες στά ίδια του τά δάκρυα.
Τό άπόγευμα,
ό άγιασμός τών χωμάτων.
Ο Εμονίδης, Μικρή Άρκτος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου