Η ελπίδα μου έπεσε βιαίως
ανάσκελα, σαν σκαραβαίος...
Μα φάνηκες στο μονοπάτι,
γελώντας, και στο χέρι κάτι
κρατάς, μια ομπρέλα, και γυρνάς
το έντομο με τη μύτη της μεμιάς.
Και ξαφνικά το έντομο, νά
στον ήρεμο ουρανό πετά.
Η ελπίδα μου έπεσε βιαίως ανάσκελα,
σαν σκαραβαίος...
Μετάφραση: Θάλεια Ιερωνυμάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου