Λίγο λίγο
σιγά σιγά
αδειάσαμε.
Υποχώρησε το φράγμα των ματιών
και τα φυτά των βυθών μας
στεγνώνουν στις πέτρες.
Οι βάρκες
που μελετούσαν
τις μορφές των ειδώλων
αφουγκράζονται
την οδύνη της λάσπης.
Πάγωσε στους πόρους
η στάχτη της συνοχής
βάρυνε τα ματόκλαδα
η βαρύτητα των θορύβων
μαζεύεται στο κεφάλι
η τανάλια των αριθμών.
Τα νεύρα
ζυγιάζουν
την αντοχή των κλειδώσεων.
Η σιωπή
που καταγράφει
σε λίγο
θα μας τρελάνει
με τις απέραντες εκρήξεις
των θορύβων της.
[1983]
Αφροδίτη Νότη (1958-2006)
Πηγή: Αφροδίτη Νότη, Δύο Κορίτσια. Αθήνα: Ποιείν 2020, σσ. 38-39.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου