Πάρε τα δώρα της ψυχής σου νάρτης.
Σου ετοίμασα τη μαύρη κάμαρά μου.
Στον κήπο αρρώστησεν ο Μάρτης,
και αρρώστησεν ο Μάρτης στην καρδιά μου.
Πάρε του πόνου σου τη σμύρνα κ’ έλα.
Όλα θε να σ’ αρέσουν, έχω κόψει
το ρόδο, στο παράθυρο που εγέλα
την αυστηρή μου βλέποντας την όψη.
Πάρε απαλά τον οίχτο σου να φτάσης,
και πάρε του καημού σου τη γαλήνη.
Στα μάτια μου το χέρι θα περάσης,
το βραδυνό μου δέος για ν΄απαλύνη.
Νηπενθή, 1921
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου