Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2022

Σαρλ Μπωντλαίρ-Μεθύστε



Μεθύστε

Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Αυτό είναι το παν: είναι το μοναδικό ζήτημα. Για να μη νοιώθετε το τρομερό φορτίο του Χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς ανάπαυλα.
Αλλά από τι; Από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, όπως προτιμάτε. Αλλά μεθύστε.
Και αν κάποτε, στα σκαλοπάτια ενός μεγάρου, πάνω στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη μελαγχολική μοναξιά του δωματίου σας, αν ξυπνήσετε, αφού η μέθη θα έχει ήδη ελαττωθεί ή εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι, ό,τι φεύγει, ό,τι αναστενάζει, ό,τι κυλάει, ό,τι τραγουδάει, ό,τι μιλάει, ρωτήστε τι ώρα είναι∙ και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν: «Είναι ώρα για να μεθύσετε! Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθάτε αδιάκοπα. Από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, όπως προτιμάτε.»

[Μετάφραση: Στέργιος Βαρβαρούσης]

Αντλημένο από τη συλλογή πεζών ποιημάτων «Η μελαγχολία του Παρισιού» (Le Spleen de Paris)

XXXIII
Μεθύστε!
Οφείλουμε να είμαστε μονίμως μεθυσμένοι. Γιατί όλα βρίσκονται σ’ αυτό: Είναι το ένα και μοναδικό θέμα. Για να μη νιώσετε το τρομαχτικό φορτίο του χρόνου που τσακίζει τους ώμους και σας πιέζει να σκύβετε ταπεινωμένοι το κεφάλι στη γη, οφείλετε να είστε ολομέθυστοι χωρίς ανακωχή. Όμως με τί; Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, κατά την προτίμησή σας. Όμως, μεθύστε. Κι αν τύχει κάποτε στα σκαλιά ενός μεγάρου, στην πράσινη χλόη κάποιας τάφρου, ή και στη μελαγχολική μοναξιά της κάμαράς σας, να ξυπνήσετε, και η μέθη σας να έχει λιγοστέψει ή εξαφανιστεί, ζητήστε από τον άνεμο, από το κύμα, από το άστρο, απ’ το πουλί, απ’ το ρολόι, απ’ όλα όσα είναι φευγάτα, απ’ όσα αναστενάζουν, απ’ όλα όσα κυλούν, τραγουδούν, μιλούν, ρωτήστε τι ώρα είναι. Και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι, θα σας απαντήσουν:... «Τώρα είναι ώρα να μεθύσετε! Για να μη μείνετε μαρτυρικοί σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς αναπαμό! Με κρασί, με ποίηση, ή με αρετή, όπως ποθείτε».
Κάρολος Μπωντλαιρ Η μελαγχολία του Παρισιού, μτφρ . Μαριάννα Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου