Περιπατητή που πηγαίνεις προς το δειλινό,
που φεύγοντας την πόλη χάνεσαι τις Κυριακές
σ’ ερημικά προάστια,
ψυχή που αφουγκράζεσαι
κράτα το βήμα σου
και μην απομακρύνεσαι τόσο.
Σκέψου σε λίγο το γυρισμό.
Γιατί κανείς την πόλη δεν ξεφεύγει.
Όλοι επιστρέφουμε μπροστά σε κάποια μηχανή
και με μια μουσική
θαμμένη στην καρδιά μας,
σπρώχνουμε τον βδομαδιάτικο καιρό
κοιτώντας κάποτε απ’ το παράθυρο.
Κι όταν φτάνει η ώρα η δειλινή
που σταματούν τα κουρασμένα πλήκτρα
και η δακτυλογράφος σηκώνεται,
όλοι τραβιόμαστε προς την έξοδο.
Χωμένοι βαθιά στο θόρυβο,
καθένας
μ’ έναν ίσκιο πλάι του,
πηγαίνει.
Από τη συλλογή Απόγευμα προς βράδυ (2006) του Χρίστου Λάσκαρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου