Δε σας ακούω τι λέτε.
Ο γιός μου ζει. Έχω ακουμπήσει
τόσες φορές τ’ αυτί στη γης·
αν ήταν σκοτωμένος θα γροικούσα
ένα σιγανό μούρμουρο να βγαίνει
μεσ’ απ’ το χώμα, όσο μακριά
κι αν κείτουνταν θαμμένος. Μια ζωή
έχω να κάμω με τη γης και ξέρω.
Σέρνουνται ακόμη μέσα της φωνές
ξωμάχων πεθαμένων από χρόνια
καθώς του κύρη μου και του παππού μου.
Γι’ αυτό σας λέω πως ο γιός μου ζει.
Τόνε κρατούν εκεί, στην πέρα τη στεριά
και μπαίνει η θάλασσα ανάμεσά μας.
Τρίγλυφο, 1976
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου