Συχνά τη νύχτα, χωρίς να το καταλάβω, έφτανα σε μια άλλη πόλη, δεν υπήρχε παρά μόνο ένας γέρος, που ονειρευόταν κάποτε να γίνει μουσικός, και τώρα καθόταν μισόγυμνος μες στη βροχή – με το σακάκι του είχε σκεπάσει πάνω στα γόνατα του ένα παλιό, φανταστικό βιολί, «το ακούς;» μου λέει, «ναι, του λέω, πάντα το άκουγα»,
……ενώ στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά το αληθινό ταξίδι.
Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή Νυχτερινός επισκέπτης (1972), ενότητα: Διασπορά, τ. 2 της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελίδα 40.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου