μια φρεσκοκομμένη φλούδα πεύκου
να σου θυμίσω τη ζωή το δάσος και τη νύχτα κάτω από τα δέντρα.
Είτανε κι αυτό μια αδυναμία μου.
Με λέξεις τριμμένες με παρομοιώσεις μεταφορές κι αναλογίες
πασχίζω να μιλήσω
σαν τον μουγγό που θέλει να σου δείξει πως πονάει
και μπήγει το καρφί μέσα στο μήλο.
Η ύπαρξη ποιητών
πιστοποιεί πως πορευόμαστε ακόμα
όπως το πρώτο κερί
πιστοποίησε το σκοτάδι.
Προορισμός της ποίησης είναι να επισπεύσει
την τελική κατάργηση της τάξης των ποιητών
να συντελέσει στην τελειοποίηση της γλώσσας
τόσο που οι λέξεις άνθρωπος και ειρήνη
ν’ αποτελούν συνωνυμία. [...]
Πηγή: Συνομιλώ άρα υπάρχω (Ευθύτης οδών), Ποιήματα (1941 - 1974), εκδόσεις Ύψιλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου