Τάσος Λειβαδίτης - Πρόγευση

Λίγο πιο πέρα απ' το φως που ρίχνει η λάμπα
αρχίζει ένας κόσμος άλλος, άγνωστος, ποιος πήγε ως
εκεί; ποιος γύρισε; κι ύστερα τις νύχτες, α, πόσες
περιπέτειες μες στ' όνειρο, έτσι που η ζωή σου γίνεται
ασήμαντη (γι' αυτό κι επικίνδυνη) - ώσπου
βράδιαζε και ξανάρχιζε εκείνη η παλιά οικογενειακή
βροχή, όπως τότε που η μητέρα δε μ' άφηνε να βγω και
παίζαμε μαζί στο δωμάτιο, εγώ κρυβόμουν κι εκείνη
έψαχνε, έψαχνε, αλλά δε μ' έβρισκε, «που είσαι;»  φώναζε τότε τρομαγμένη,
γιατί εγώ είχα κιόλας καταποντιστεί μες σ' όλους τους μελλοντικούς μου πόνους.

Ο τυφλός με το λύχνο