Charles Baudelaire - Ο Γάτος

Ο Γάτος

I

Μες το κεφάλι μου γυρίζει,

Σαν στο σπίτι του ένας γάτος.

Γόης, με θέλγητρα γεμάτος,

Που κάθε νιάρ το ψιθυρίζει.

Βελούδο είναι η μιλιά του.

Είτε ηρεμεί είτε φωνάζει,

Πλούσια και βαθιά φαντάζει.

Να την η κρυφή ομορφιά του!

Αυτή η φωνή σαν από φίλτρο

Βαθιά στο είναι μου σταλάζει,

Στίχο πλούσιο που μ’ εκφράζει.

Χαρά μου δίνει σαν το κίτρο.

Τ’ αγριότερα δεινά μερώνει,

Προσφέρει όλες τις εκστάσεις.

Και τις πιο μεγάλες φράσεις,

Με δίχως λέξεις τις αρθρώνει.

Ναι, σπάνια γλιστρά δοξάρι

Στης καρδιάς, την τέλεια βιόλα,

Και μέσα μου ν’ αρχίζουν όλα

Μ’ έναν λαμπρό σκοπό και χάρη.

Τι ωραία που είναι η φωνή σου,

Παράξενο γατί και θείο!

Μοιάζει αγγελική με μπρίο,

Λεπτή κι αρμονική εξ’ ίσου.

II

Η καστανόξανθή του κόμη

Μυρώνει τόσο, που ένα βράδυ

Ζαλίστηκα στο πρώτο χάδι,

Πριν τον αγκαλιάσω ακόμη.

Πνεύμα μ’ οικεία παρουσία,

Ταγός, που κρίνει κάθε ώρα,

Τα πάντα στη δική του χώρα.

Να’ ναι θεός ή οπτασία;

Ο γάτος σαν μαγνήτης μοιάζει.

Τη ματιά μου αν τη σηκώσω,

Απ' αυτόν που λατρεύω τόσο

Γυρνά και μέσα μου ρεμβάζει,

Και τότε βλέπω μ' απορία

Μια φλόγα στα ωχρά του μάτια,

Που μοιάζουν φάροι και οπάλια,

Να μ' ατενίζουν με λατρεία.

Σαρλ Πιερ Μπωντλέρ (1821 -1867)

Από τα Άνθη του κακού

Μετάφραση: Ευαγγελία Οικονομάκου

................................................................................................................................................................

Η Γάτα

Ι

Μεσ στο μυαλό μου περπατά μια γάτα,

Σαν νά ταν μέσα στο δωμάτιό της,

Όμορφη, δυνατή, γλυκειά, χαριτωμένη.

Κι όταν νιαουρίζει μόλις και την ακούς,

Τόσο το ηχόχρωμά της τρυφερό και διακριτικό ΄ναι.

Όμως είτε απαλή είτε τραχιά ειν η φωνή της,

Πάντοτε πλούσια είναι και βαθειά.

Εκεί΄ναι η γοητεία και το μυστικό της.

Αυτή η φωνή που ρέει και φιλτράρεται

Μέσ στα πιο σκότεινα μου βάθη,

Σαν στίχος με γεμίζει πολυάριθμος

και την καρδιά μου κάνει ν΄αγαλιά,

Τα πιο μεγάλα τα κακά κοιμίζει

Και περιέχει όλες τις εκστάσεις

Και για να πει τις πιο μεγάλες φράσεις

Δεν έχει ανάγκη παρά μόνο λίγες λέξεις.

Όχι, δοξάρι δεν υπάρχει που να παίζει

Όργανο τέλειο, στην καρδιά μου,

Και πιο βασιλικά να κάνει να τραγουδά

την πιο παράφορη χορδή της,

Απ΄τη φωνή σου, μυστηριώδης γάτα,

Γάτα σεραφείμ, γάτα παράξενη,

Π΄όλα είναι όπως σ΄΄έν΄ άγγελο

Τόσο απαλά κι αρμονικά!

ΙΙ

Έχει τη γούνα καστανόξανθη

Απ΄όπου βγαίνει τόσο γλυκό έν΄άρωμα, που μια

βραδυά

Εμποτίστηκα ολόκληρος

όταν απλά την χάϊδεψα μονάχα μια φορά.

Είναι στο τόπο αυτό η βασίλισσα

Δικάζει, προεδρεύει, εμπνέει

τα πράγματ΄όλα μεσ στην αυτοκρατορία της

Ίσως και να ν΄νεράϊδα, ίσως θεά ΄ναι;

Καθώς τα μάτια μου, τα στρέφω σαν μαγνήτης

Σ΄αυτή τη λατρευτή τη γάτα

Γλυκά γυρίζουν και κοιτάζω μέσα μου,

Και μ΄έκπληξή μου βλέπω

τη φωτιά στις κόρες τις χλωμές τους

λαμπρά φανάρια, ζωντανά οπάλια

Που με κοιτάζουν σταθερά.

απόδοση: Νεοκλής Κυριακού