Φαίδρος Μπαρλάς - Δύο ποιήματα

 Μια θάλασσα

 

Για τα παιδιά που δεν αγάπησε ο θεός,

μια θάλασσα έχει μείνει μακρινή

 

στην άμμο την ψιλή είναι τα νεκρά

το σώματά τους, και στα χόρτα του βυθού

τα μακριά τους τα μαλλιά είναι μπλεγμένα

 

στην επιφάνεια της θάλασσας ποτέ

πλοίο δεν πέρασε η άνεμος σκληρός

 

μόνο τ’ απόγευμα, η αύρα όταν διαβαίνοντας

αφήνει μιαν ανάερη χαρακιά,

άσπρο πανί, μοναχικό, σιγά αρμενίζει

 

και στα νερά, ρεμβαστικά, τα σοβαρά

βυθίζει μάτια ο χλομός ο Εωσφόρος…

 

(«Φαίδρος Μπαρλάς, Άπαντα», Εκδ. Τα Νέα Ελληνικά, 2η έκδοση Σελ. 117).

 

 

 

Θαλασσινή λειτουργεία

 

Σ’ αφέγγαρη, ψυχρή κι έρημη νύχτα

Χαράζει το κάτασπρο ερημοκλήσι,

Αρχάγγελος παρηγορητικός.

 

Περίλυπη ψυχή, συνεπαρμένη

στοιχειώνει το ιερό

Κι ακολουθεί

ο θρήνος της τον ρόχθο των κυμάτων.

 

(«Φαίδρος Μπαρλάς, Άπαντα», Εκδ. Τα Νέα Ελληνικά, 2η έκδοση Σελ. 119).