Έκαμες πολύ καλά που έφυγες, Arthur Rimbaud! Τα δέκα-οχτώ σου χρόνια τ’ ανυπότακτα στη φιλία, στην δυσμένεια, στην ηλιθιότητα των ποιητών του Παρισιού, όπως και στο βόμβισμα από τη στείρα μέλισσα της λίγο τρελλής αρντενιακής οικογένειάς σου, έκαμες πολύ καλά να τα σκορπίσεις στους ανέμους της ευρυχωρίας, να τα ρίξεις κάτω από το μαχαίρι της πρώιμης γκιλλοτίνας τους. Είχες δίκιο να εγκαταλείψεις τη λεωφόρο των τεμπέληδων τα καφενεία των ουρα-λυρισμών, για την κόλαση των κτηνών, για το εμπόριο των απατεώνων και για την καλημέρα των απλοϊκών. Αυτή η παράλογη ορμή του σώματος και της ψυχής, αυτή η σφαίρα κανονιού, που πετυχαίνει το στόχο της κάνοντάς τον να εκραγεί, ναι, αυτό είναι, αυτό η ζωή ενός ανθρώπου. Δε γίνεται, επάνω στην έξοδο από την παιδικότητα να πνίγει κανείς αδιάκοπα τον διπλανό του. Εάν τα ηφαίστεια αλλάζουν λίγο θέση, η λάβα τους διατρέχει το μεγάλο κενό του κόσμου και του φέρνει δυνάμεις που τραγουδούν μες στις πληγές του. Έκαμες πολύ καλά που έφυγες, Arthur Rimbaud! Είμαστε κάποιοι που πιστεύουμε στη δυνατότητα μιας φιλίας μαζί σου, δίχως απόδειξη.
[«Παραφορά και Μυστήριο» / «Στην υγεία του φιδιού», 1954 / 1956]
René Char, Ποιήματα, επιλογή-μετάφραση-εισαγωγή Γιώργου Θέμελη, έκδοση εκτός εμπορίου Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, Οκτώβριος 2001, σσ. 58-59.
Αναδημοσίευση από:
https://www.facebook.com/costasreousis/posts/pfbid02eCwQNVw1fQpyCDg49199PfkZ3JAbjX4jmWgrjfsJ4iXPqLRbigoV1XU5KsWQLRfwl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου