Τάκης Κουφόπουλος - Διχθά (τέσσερα ποιήματα)

Ο φετινός χειµώνας φύσηξε στην πόρτα µας έναν γυµνό άνθρωπο, που τον φέραµε µέσα, να µας διηγηθεί την προηγούµενη ζωή µας.

..........................................................................................................................

Από το χολ οι πόρτες οδηγούν σε διαφορετικά χαµόγελα.

Στην πρώτη πόρτα τα δύο χαµόγελα που κρέµονται

στους τοίχους σ' αποχαιρετούν, στη δεύτερη κάποιο σε

πλησιάζει, στην τρίτη κάποιο σ' ακουµπά.

Κι ανοίγοντας µετά την άλλη πόρτα, καταβροχθίζεσαι.

...................................................................................................................

Κυκλοφορούσε µέσα σε συρµάτινο κυλινδρικό κλωβό, που του κρεµόταν από τους ώµους κι έφτανε µέχρι τα γόνατα. Είχε διάµετρο ένα απλωµένο χέρι. Έτσι κανείς δε έφτανε να τον αγγίξει. Ούτε κι εκείνος έφτανε να αγγίξει κάτι. Κι όταν χρειάστηκε, κάθησε κάτω, µε το κεφάλι µέσα στο κλουβί, και έκρωζε. Από τα σύρµατά του µού πέρναγε µηνύµατα. Του πέρνα- γα κι εγώ απ' τα δικά µου

....................................................................................................................

Στο τέλος, ξάπλωσα στο κρεβάτι να µετρηθώ. Πρώτα µε

διάφορες αµφιέσεις. Έπειτα γυµνός. Έπειτα µόνο µε τα

κόκαλα.

Μέχρι που εκείνη δεν άντεξε άνοιξε το παράθυρο κι

άρχισε να φωνάζει ελάτε πάρτε τον είναι τρελός

 Τάκης Κουφόπουλος (Αθήνα, 1927-Αθήνα, 03/09/2019)

Πηγή: Διχθά (ψηφιακή έκδοση, εκτός εμπορίου), 1996.