Αργύρης Χιόνης - [άτιτλο]

Νεαρός μαθητής μένει ενεός στη θέα λευκής σελίδας του

τετραδίου του. Οι προηγούμενες σελίδες είναι ήδη πλήρεις

σημειώσεων που καταχώρισε, εκεί, χωρίς κανένα δισταγμό.

Γιατί, λοιπόν, διστάζει τώρα; Γιατί, εξαίφνης, νιώθει τέτοιο

δέος μπροστά στην άγραφη σελίδα; Γιατί, με τρέμον χέρι,

γράφει, τελικά: «Το χαρτί άσπρο σαν χιόνι, οι λέξεις μου

κρυώνουν;» Μήπως κατάλαβε ότι οι λέξεις έχουνε ζωή;

Έγινε μήπως ποιητής;

 

 Από τη συλλογή: Τότε που η σιωπή τραγούδησε και άλλα ασήμαντα περιστατικά, Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ,  2000

Πηγή: Η Φωνή της Σιωπής (ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1966-2000, Εκδόσεις Νεφέλη], σ. 39.