φαίνονται οι πληγές στο βρεφικό κορμί,
έχει καιρό που δέρνεται σε θάλασσες και βράχια.
Πάνω στα χείλη του αλάτι ξεραμένο
στα πόδια του ουλές από γκρεμίσματα.
Αιώνες και αιώνες
στα μήκη και στα πλάτη του πλανήτη
σε θάλασσες, σε καταφύγια, σε εμπόλεμες ζώνες.
Κι ίσως το μόνο που του μένει,
το μοναδικό,
είναι στης μάνας του τη μήτρα να επιστέψει.
Να γίνει η γέννα από την αρχή,
δίχως Ηρώδες, δίχως άστρα φωτεινά
δίχως χρυσό, σμύρνα και λιβάνι.
Οι μάγοι, να οδηγούνται
απ' τα σινιάλα του καπνού,
από τους ήχους όπου μαρτυρούν
ολοφυρμούς ανθρώπων
κι όταν θα φθάσουν στων πολέμων τα παιδιά
να γονατίσουν
στα ματωμένα πόδια τους μπροστά
να παραδώσουν, δώρο, την Ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου