Ωραία που μ’ έχεις στραγγαλίσει
Νιώθω σαν ήλιος και σαν πέτρα
Τραγουδώ τώρα σαν αηδόνι είμαι άδεια
πετώ ψηλά.
Δεν τρέμω πια,
μπορώ να σ’ αγγίξω
να σου πω καλημέρα
Αδιαφορώ για σένα
όπως οι στέγες για τα χελιδόνια,
αδιαφορώ όπως περπατάμε
Αδιαφορώ όπως λέμε καλησπέρα
Είσαι ένα κέντημα πολύτιμο στον τοίχο
είσαι ένα κάθισμα παλιό, πολύ παλιό
Δε θα στολίσω πια τα μάτια μου
Το φως τους κάηκε δεν κελαηδάει άλλο
Αδιαφορώ για σένα
όπως μια πόρτα πλαγιαστή στο πεζοδρόμιο
Αδιαφορώ εκ βαθέων
όπως όταν τρέμουμε όπως όταν κλαίμε
Αδιαφορώ για σένα όπως οι εξαίσιοι κήποι
για τα βρέφη όπως
το λούκι στάζει επάνω μας αργά όταν βρέχει
Θέλω να σε καταβροχθίσω με την τρελή στοργή μου
αυτό θέλω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου