Κώστας Βάρναλης - Περί Κράτους (απόσπασμα)

[…]

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ. - Γιατί, καημένε, είσαι έτσι ασυνάρτητος; 

ΓΙΑΝΝΗΣ. - Γιατί μαι βαθύς.

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ. - Πείνασα. Είναι μεσημέρι. Πάμε στο σπίτι. Θέλω να ρίξω μια ματιά στην κουζίνα. Δεν ξέρω αν έφτασε το λάδι. Αυτά τα κολοκυθάκια πίνουνε πολύ λάδι. Και δε βρίσκε¬ται. Το κράτος...

ΓΙΑΝΝΗΣ. - Η ουσία του κράτους είναι το καθολικό καθ' εαυτό και δι' εαυτό. Είναι το λογικό όντο της θέλησης, που γνωριζόμενο κ' εκδηλωνόμενο μοναχό του, είναι απόλυτα υποκείμενο και αντικείμενο, και στην πραγματικότητα άτομο.

Οι νόμοι εκφράζουν τους καθορισμούς του περιεχομένου της αντικειμενικής λευτεριάς.

Τι ανακατεύεις λοιπόν τα λάδια σου, ταπεινή Μαριγούλα;

Είσαι μοναχά ύλη. Οι αίστησες δοθήκανε στον άνθρωπο όχι για να του υπηρετούνε το σώμα, μα για να το διατηρούνε - κι αξίζει αυτό το σώμα ως πρόσκαιρη κατοικία της ψυχής κι ως φυλακή του πνεύματος.

Είσαι φυλακισμένη, Μαριγούλα! Η ζωή σου είναι χρονική ποσότητα κι όχι καθάρια ποιότητα.

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ (νευριασμένη). - Κατάλαβες πως τρελάθηκες; Μάμε σου λέω!

________________

από το βιβλίο «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του» του Ηρακλή Κακαβάνη και τις εκδόσεις ΕΝΤΟΣ