«Ήταν μια όμορφη γυναίκα ντυμένη στα λευκά, με μαλακά φλογερά καστανά μάτια και φουντωτά κόκκινα μαλλιά. Η φωνή της –δε θα την ξεχάσω ποτέ– καθαρή, χαμηλή, γλυκιά. Μου μίλησε για τα λουλούδια της, γι’ αυτά που αγαπούσε πιο πολύ. Μου μίλησε για τους φόβους της μη χαλάσει ο καιρός και τα καταστρέψει. Μετά, κόβοντας μερικά εκλεκτά μπουμπούκια, με παρακάλεσε να τα πάω στη μητέρα μου με την αγάπη της. Το να έχει δει κανείς τη δεσποινίδα Έμιλυ ήταν μεγάλο γεγονός, κι εγώ έτρεξα στο σπίτι μου με το αίσθημα του πολύ σημαντικού».
Μυστική Ιθάκη, σελ. 90
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου