...Θυμάμαι προσπαθούσα να κλείσω τη βαλίτσα
Τα κύματα πηδούσαν από μέσα
Οι κλειδαριές αφρίζανε λευκά πουλιά
Ή προσπαθούσα χρόνια να κοιμηθώ;
Απότομα ξημέρωσε και τόσο τρομαχτικό ήταν το σκοτάδι
που μέσα από τους τοίχους ανάσαιναν ετοιμοθάνατοι
και τους διαπερνούσαν
και τι σιωπή...
σαν ξυπόλυτα πόδια επάνω σε πλάκες
Θα μπορούσε, σκέφτηκα, νά ‘τανε καλοκαίρι μ’ έναν ξεκούρα-
στο άνεμο σαν τότε
Αλλά γιατί σταμάτησες να με ταξιδεύεις
ανοίγω τώρα εδώ υπόγειες στοές
κι ο ένας τραβάει απ’ τον άλλο σα σκοινιά
κάτι αγνώριστες φωνές
Ζέφη Δαράκη «Ο λύκος του μεσονυχτίου», Κέδρος, 1978
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου