Νίκος Εγγονόπουλος -Το έβδομο τραγούδι της αγάπης

οι φωταψίες του έρωτα

σαν άνεμος ωτακουστής σε σύννεφο διαβατικό

λες και το κρύσταλλο των τραγικών ματιών σου

τα μακρυά μαλλιά σου μέχρι τα κύματα της ακρογιαλιάς

τα δέσαν άστρα σε βράχια αρμονικά

οπτασίες στην προσευχή που δέονται τα φύκια

στο γαλάζιο κοντύλι τ’ ουρανού

μέχρι κει κάτω στων ζωντανών χειλιών σου το χάδι

πετούν τα πουλιά σε τραγούδια υακίνθων

τα άμφια της οροσειράς νυχτώνουν υποσχέσεις

υποσχέσεις ζωής και χαράς και ζωής και χαράς

όργανο της μουσικής λαχτάρας στα δάχτυλά σου

με του ύπνου τη φοβέρα και την ιαχή

σύθαμπο ονείρου πέρ’ απ’ τα σκέλη τα λεπτά με ανταύγειες

   ρόδων

στη σκάλα της ηδονής όλο και πιο τρελλά

ορθώσου τριφύλλι γιοφύρι παλμών ψαλμών σπασμών

σε σώματα διάφανα – με λαμπρότητα κρίνων – που τόσο

   εβασάνισ’ η δίψα

σε σύμβολα όρμων θα σημάνη ο ήλιος ως θα ‘ρθή να κοπάση

   ο πόθος

μακρυά ταξιδεύουν του βραδιού οι στερνές αναμνήσεις

- πώς αλλιώς να ιστορηθούν τα κρυφά του αγέρα τραγούδια

τα τραγούδια που είχες πει και θα πης και θα ζήσης

σ’ αδεή προσμονή στης λατρείας τη φλόγα

οι φωτεινές σου παλάμες τους ορίζοντες σμίγουν

η φωνή σου θωπεύει τη δροσιά που απλώνει η δύσις

το κορμί σου δονεί στα θερμά παρακάλια της νύχτας

και στο βλέμμα σου ηχεί η χαρά;

Νίκου Εγγονόπουλου Ποιήματα Τόμος Β΄, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία