Γιάννης Υφαντής - Βότσαλα

Ούτε βλασταίνουνε, ούτε μαραίνονται· σπόροι της

πέτρας.

Είναι στεγνά, είναι φτωχά, είναι ασήμαντα. Μα νά

τ’ άγγιξαν τ’ ανθισμένα δάχτυλα της θάλασσας

και λάμπουν.

από τη συλλογή: Ναός του Κόσμου, 1996