Αριάδνη Πορφυρίου - Ρωγμή

Η άμμος που σ’ έπλασε δεν γλιστρά

κάτω απ’ τα δάχτυλα.

Οι φωνές των τεράτων θα ράγιζαν τους πάγους

αν η καρδιά δεν ήταν γεμάτη φλόγες

σαν κι αυτές που ξέρναγαν οι δράκοι

όσο οι ιππότες έγνεθαν τη μοίρα των μαγισσών.

Μα είναι φευγάτος ο ιππότης. Ρωγμή.

Οι γλώσσες του πυρός χορεύουν μες στη σφαίρα

του κύματος που ζητά τ’ ακρογιάλι

του δάσους που ξέχασα αν έχει έλατα ή σημύδες

της ερημιάς που με πάγωσε.

Όλα τα έχασα απ’ τον ήχο μιας λέξης.

Σιωπές που αντηχούν μοναξιά

γιατί η Μεγάλη Ιέρεια απόκαμε να τραγουδά χρησμούς 

γεμίζοντας άδειους καμβάδες με φως και ήχο.

Ψάχνει σημάδια της καρδιάς στους κύκλιους χορούς 

σε κείνα τ’ αγγεία που χρόνια λατρέψαμε

στο υφαντό που διαβάζαμε πνοές ζωής

όσο λυγίζαμε τις λέξεις και τα όνειρα 

στο κουβάρι της ελπίδας.

Αριάδνη Πορφυρίου, Απλες Ανθρωποκτονιες Ποιητών, Εκδόσεις Κύμα.