Νικηφόρος Βρεττάκος-Ειρήνη είναι όταν

 

Σας χωρίζει ένα αδιόρατο χάσμα απ’ τον κόσμο.

Σας διέφυγαν πράγματα. Δεν τα ’χετε όλα

καλά λογαριάσει, δεν τα ’χετε δει,

ακούσει όσο πρέπει. Γι’ αυτό και σας φαίνεται

τόσο παράξενο, που κλείνω, ανοίγω

το παράθυρο κι άλλο δεν σας λέω:

«Ειρήνη!»

                 Ειρήνη, λοιπόν,

είναι ό,τι συνέλαβα μες απ’ την έκφραση

και μες απ’ την κίνηση της ζωής. Και Ειρήνη

είναι κάτι βαθύτερο απ’ αυτό που εννοούμε

όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.

Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή

γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος· κι ο ήλιος

ψυχή μες στον άνθρωπο.

[πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα ποιήματα, τ. Β΄. Μ' ένα χαρακτικό της Βάσως Κατράκη, Τρία Φύλλα, Αθήνα 1981, σ. 263]