Πάνος Ταγκόπουλος-Με νέα φτερά

Με νέα φτερά! Με νέα φτερά!

Πως την ψυχή μου την πλανά

το φτερωτό καράβι

που σε γαλάζια ως πάει νερά

ή στον αιθέρα όπως κυλά

σαν ήλιου φως ανάβει.

-Έλα μαζί μου! Πιο ψηλά

να ς’ ανεβάσω απ’ τη ζωή

κι από τον Άδη πέρα,

να δεις μια πλάση να γελά

σαν ανοιξιάτικο πρωί

στον κρουσταλλένιο αιθέρα.

Να δείς τον ήλιο να κερνά

το φλογερό του θείο κρασί

σε διαμαντένιο τάσι,

και την Αγάπη να περνά

στην ηλιοχώρα τη χρυσή

και στο ξανθό γιορτάσι.

Με νέα φτερά!Με νέα φτερά!

κερένια ως είναι, κι αν μπορεί

τριανταφυλλένια! – Φτάνει

ό,τι η ψυχή μου λαχταρά

στον ουρανό Σου ναν το βρεί,

τ’ απάνεμο λιμάνι!

-Έλα μαζί μου! Πιο ψηλά

να ς’ ανεβάσω απ’ τη ζωή

κι από τον Άδη πέρα,

να σου χαρίσω τ’ απαλά

φτερά του νου, και την πνοή

του λυτρωμένου αγέρα.

Κι όπως ανοίγει τα φτερά

Το χελιδόνι που περνά

στο φως του Απριλομάη

έτσι, πουλί κ’ η νέα χαρά

φτερά ν’ ανοίξει, και ξανά

στα ουράνια να μας πάει!

Με νέα φτερά! Με νέα φτερά!

Πως την ψυχή μου την πλανά

το φτερωτό καράβι

που σε γαλάζια ως πάει νερά

ή στον αιθέρα όταν κυλά

σαν ήλιου φως ανάβει.

-Έλα να πάμε! Τ’ άυλο φως

χαράζει μες στου δειλινού

τα ονειρεμένα πλάτια

και στέλνει αχτίδες ο κρυφός

καραβοκύρης τ’ ουρανού

στα γερανά σου μάτια.

Κι αν θέλεις πάλι πιο ψηλά

να ς’ ανεβάσω απ’ τη ζωή

κι απ’ το θλιμμένο δείλι

έλα να πάμε, όπου γελά

στη σκοτεινιά , σα θεία γραμμή.

της χαραυγής τ’ αχείλι.

Γύρω πουλιά, κορυδαλοί

θα κελαηδούνε σαν αυλοί

και σαν από φλογέρα

τη μυστική μου Αγάπη, ενώ

μαζί σου αγέρας θα περνώ

στον ξάστερον αιθέρα.

Με νέα φτερά! Με νέα φτερά!

Κερένια ας είναι, κι αν μπορεί

Τριανταφυλλένια ! – Φτάνει

ό,τι η ψυχή μου λαχταρά

στον ουρανό Σου ναν το βρει,

τ’ απάνεμο λιμάνι.

Πηγή: Ποίηση Μεσοπολεμική