Ένα γράμμα, μες στους ήσκιους των βραδιών,
Τα παράπονα μας λέει των καρδιών
Των νοσταλγικών παιδιών.
Και τον πόνο και τη θλίψη φέρνει η θύμηση βαριά,
Πιο βαριά κι απ' το βοριά,
Που σκορπίζει τους χειμώνες τα κλαριά.
Και πονάω, σα θυμάμαι, εδώ στα ξένα
Όλα εκείνα που είν' για με χαμένα-
Ω, και σένα
Κ' έτσι σαν το καραβάνι που στης έρημος τον άμμο
Βούλιαξε βαθιά-βαθιά,
Δέθηκε η ψυχή μου πια...
Μα τι να κάμω;
Σμύρνη
Πηγή: Ποίηση Μεσοπολεμική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου