Η ποίηση όλα ανάποδα τα βλέπει
ξεφυλλίζει οπώρες, ξεφλουδίζει βιβλία
στο χρόνο χαμογελά και τη ζωή πενθεί
τον πόνο αντιβιώνει μ’ άλλον πόνο
και καθόλου δεν βαρυγκωμά μπροστά
σ’ ένα άδειο παγκάκι
με μια λέξη, μ’ ένα σύμφωνο, δυο φωνήεντα
το πληθαίνει φως, φωνές, έρωτα
χωρίς «καθώς πρέπει», «λοιπόν»
και «δια ταύτα»
γιατί η ποίηση όλα ανάποδα τα βλέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου