Το καλοκαίρι τέλειωσε
και το φθινόπωρο δεν ήλθε ακόμη
κι οι μέρες είναι σαν ιστός αράχνης,
κλεινουν-κλείνουν,
κι όπως η νύχτα πλησιάζει και το βλέπω
ο νούς μου πάλι επιστρέφει στα παλιά,
στα επειδή, στα διά ταύτα,
στις μείζονες και τις ελάσσονες προτάσεις·
μα πιο πολύ στους φίλους μου γυρίζει,
που ήταν άνοιξη,
που ήταν καλοκαίρι,
που μοσχοβόλαγε θυμάρι η Αττική
κι εμείς καλπάζαμε στον ελαιώνα για τη θάλασσα,
για το ενθάδε και για το επέκεινα.
Το καλοκαίρι τέλειωσε
και το φθινόπωρο δεν ήλθε ακόμη
κι όλη η ζωή από ένα στίχο κρέμεται.
Ηλέκτρα, ένα αγόρι να 'χα
να μεγαλώσει, να μεστώσει,
να λάβει εκδίκηση για τούτο το απόγευμα.
ξένος ειμί και άλλα ποιήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου