Δεν μπορώ να ζήσω ούτε να πεθάνω.
Περίμενε, μου είπες τότε, περίμενε
θ’ αλλάξει ο κόσμος
θα ’ρθουν άλλα παιδιά
το μεσημέρι θα πηδήξουμε το φράχτη
κι ο ύπνος μας
θα ’χει σκαλώσει στις φραγκοσυκιές
μαζί με τις φωνές της μάνας σου,
μετά θ’ αρχίσει ο πετροπόλεμος
κι όταν πνιγούν οι γειτονιές στο αίμα
περίμενε, θα σου φωνάξω, περίμενε
θ’ αλλάξει ο κόσμος
θα ’ρθουν άλλα παιδιά
το μεσημέρι θα πηδήξουμε το φράχτη
κι ύστερα πάλι ο πετροπόλεμος.
Τα χαράγματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου