Δεν είναι μέλισσα η ποίησή μου
να γυροφέρνει τα σπέρματα
των λουλουδιών
ούτε τα λόγια της
κολλάνε στα σερμπέτια
κεντάει το δέρμα σταυρωτά
με καπλαντοβελόνες
και σκληραίνει
όπως οι μυς του στομαχιού
στις δυνατές μπουνιές
κρέμεται στο τσιγκέλι
χαμογελώντας μεσ' απ' τα δόντια της
σαρκάζει τα άψυχα βλέμματα
είναι χοντρόπετση και βλαστημάει
ατάραχα διασχίζει τα σπλάχνα μου
όπως το νυστέρι του ανατόμου
φοράει τρίδιπλα πανωφόρια
γιατί η συμπόνια παγώνει
στα ψυγεία των νεκρών
καμιά φορά τα βγάζει
για να σκεπάσει τους φουκαράδες
που δεν αναζητά κανείς
και ξεπαγιάζει τρέμοντας
δίπλα σ' αυτούς που αγαπά.
Τ' αδέσποτα σκυλιά τρώνε ό,τι βρουν, 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου