Τάκης Βαρβιτσιώτης - Δύο ποιήματα

Ό,τι δακρύζει

Ό,τι δακρύζει

Δεν είναι κάποια θύμηση

Που γέρνει μαραμένη

Πάνω στα βλέφαρά μας

Αλλά ένα όνομα

Που τόσο αγαπήσαμε

Και δεν μπορούμε πια να το προφέρουμε

Κι αλίμονο απομένει

Σαν λίγο χιόνι που έλιωσε

Μέσα στη χούφτα μας.

Πεπρωμένο του ποιητή 

Ο ποιητής γοητευμένος από το ουράνιο πυρ

Από τους κήπους του μυστηρίου

Θρεμμένος από το ψωμί της μοναξιάς

Αναζητώντας πάντα την πνοή του ωκεανού

Ναυσιπλοεί μέσα στο άρρητο και στο άγνωστο

Κι άλλοτε ορέγεται μιάν αστραπή

Καθώς ξανοίγεται προς όλους τους ορίζοντες

Κι άλλοτε πάλι εγκλωβίζεται

Στον αδιαπέραστο

Αποκλειστικό του πυρήνα 

Άτριον, Αθήνα: Κέδρος 2000.

Πηγή:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0KMYx8DkPEQJvnMzH4Hu3m75HWPjfKYqgZowLAYosusZcqwyh19KYReMqishT7sYZl&id=1235275983