Μάριος Χάκκας - Ρίμες

Ι

Έφυγαν οι φίλοι

φύλλα που σκορπίσαν

έφυγαν οι φίλοι

πύλη που την κλείσαν

χείλη που σιωπήσαν

δύσαν μες στο στέρνο

οι στερνοί μου φίλοι

μύλοι που γυρίσαν

ήσαν και μ’ αφήσαν.

Φύλλο μαραμένο

μένω με ραμμένο

στόμα στη σιωπή

στην οπή π’ ανοίξαν

νύξαν με νυστέρι

κι άφησαν εμένα

μ’ ένα αστέρι

χαίνουσα πληγή.

ΙΙ

Θρασομανάει βαρδάρης

σαν άγριος καβαλάρης

στα καταλύματα.

Ολοβραδίς βρυχιέται

στέλνοντας αγρικιέται

μαύρα μηνύματα.

Στου πρωινού το θάμπος

φάνταξ’ ο έρμος κάμπος

γεμάτος μνήματα.

ΙΙΙ

Δεμένη μόνο μνήμη κι ειμαρμένη

Στο σπίτι που ερημώθη.

Το σπίτι με τα γιασεμιά ερειπώθη

Πόθοι κισσοί ανασεμιά καμιά δε μένει

Πηγή: Άπαντα, Κέδρος 1972.

Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη