Ηλίας Λάγιος - Τρία ποιήματα

 Σπουδή στον Α.Κ.

Και με φως και με θάνατο πάλι

δεν τολμώ να σηκώσω κεφάλι.

Κυκλοδίωκτος, πλην των ερώτων,

για σταυρό θα βουτήξω των Φώτων.

Μ’ αρετήν και με τόλμη, με πάθος,

θα βουτήξω σ’ αμέτρητο βάθος.

Μυρισμένα τα χείλη φιλούσι

της καλής μου – σπουδή στο γιουρούσι.

Και συμμέτρως χορεύουν, συμμέτρως,

στην ακτή Τάκης, Χάρης και Πέτρος.

Μ’ αρετήν, όπως είπα, και πάθος

θα ‘χω πέσει – κι αυτό κατά λάθος.

Το τραγούδι του πρόσκαιρου

Φίλοι, τα φράγκα μου σωθήκαν,

κι έμεινε στην προαίρεσή σας

αν θα με πάρετε μαζί σας

εις την στοά των αθανάτων.

Καμιά δεν έχω εξουσία,

πλην αν μ’ αφήσετε απέξω

στην αγορά πάλι θα τρέξω

ν’ ακούω τα νιάουρα των γάτων.

Μια μου απομένει περιουσία,

το έλεος του φίλου δήμου·

ίσως εκεί να ‘ν’ η Καλή μου

και να χορεύει τσιφτετέλι.

Πνεύματα ήρθαν και με βρήκαν

και μου ‘παν μ’ άφραστη γαλήνη

ότι είναι εκεί και μ’ άλλον πίνει,

μ’ άλλον γυρνά και δεν με θέλει.

Χωρίς εισιτήριο

Απ’ την Ερμού σ’ άλλο βαγόνι

ψάχνω το μπαρ και δεν το βρίσκω,

λαθρεπιβάτης, μ’ ένα ρίσκο

που σ’ άλλη σάρκα με σταυρώνει

Το τρένο φεύγει στην οθόνη

σαν τη διαφήμιση της Μίσκο·

των φίλων κόλλυβα στο δίσκο,

στις ράγες το ‘στρωσε το χιόνι.

Συρμού, Ερμού – μοιάζει με ρίμα

που ‘γραψα μπαίνοντας, πιο νέος·

και πόσα εισπράττει μηνιαίως

ο ελεγκτής, που αργά, με βήμα,

ζυγώνει να με βρει, το θύμα

που οφείλει να πληρώσει έως…

Πηγή: ‘’Ανθοδέσμη’’, 1993

Εδώ από το συγκεντρωτικό τόμο: ‘’Ποιήματα’’, 2009.

Αναδημοσίευση από: https://kanoniki.wordpress.com/2021/06/18/%CE%B7%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD/