Για τις κολώνες που γλύτωσαν απ’ το χαλασμό
και προσμένουν ανυπόμονα το καινούργιο γεφύρι
τις ράγιες που καλύπτουν
το όριο διαστολής απ’ τη λαχτάρα τους
στο μακρινό σφύριγμα του τραίνου
τους στοιβαγμένους καρπούς στο κελάρι
σαν ανιχνεύουν για μια χούφτα χώμα
τη φωνή μου που αντιστέκεται
στις ετικέττες για αναισθητικά και παυσίπονα
τις νύχτες που ετοιμάζουν
τον έσχατο κίνδυνο για την Αφεντιά σας
και για τον αυριανό ήλιο
που θα μαζεύει τις σκιές τραγουδώντας
για να τραγουδώ.
Περιοδικό Μαρτυρίες, Απρίλιος 1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου